Rreth nesh

1. Autoriteti i Shkrimit (2 Timoteut 3:16-17)

Baza e mesazhit dhe metodave të shërbesës së FICMA-së është Fjala e Zotit. Fjala e shkruar dhe Fjala e gjallë duhen parë si të pandashme. Jezusi është e Vërteta dhe po ashtu është Fjala e tij. FICMA vlerëson kontributin e kërkimit empirik dhe hetimin shkencor, kur rezultatet interpretohen përmes rrjetit të Shkrimit. Shkenca është përpjekja e njerëzimit për të kuptuar ligjin natyror. Teologjia është përpjekja e të krishterëve për të sistemuar shpalljen hyjnore. Shkenca dhe teologjia janë të gabueshme, por fjala e Zotit nuk është. FICMA është e përkushtuar ndaj së Vërtetës, jo ndaj ndonjë teologjie sistematike të veçantë dhe nuk sheh ndonjë mospërputhje midis ligjit natyror dhe zbulesës hyjnore, pasi që të dyja e kanë origjinën te Zoti. Të gjithë ata që janë nën autoritetin shpirtëror të FICMA-së duhet të jenë duke iu nënshtruar Fjalës së Perëndisë dhe të gjitha autoriteteve qeverisëse të vendosura nga Perëndia (Romakëve 13:1-5).

2. Qëndrimi i Krishtit (Hebrenjve 12:1-3)

Identiteti, pranimi, siguria dhe vlera jonë gjenden të gjitha në Krishtin, i cili është zbulesa përfundimtare e Zotit. Prandaj qëllimi ynë është të ndihmojmë të krishterët, që martesat dhe shërbesat e tyre të vendosen të gjalla dhe të lira në Krishtin. Zoti i ka dhënë Kishës dhe rrjedhimisht FICMA shërbesën e pajtimit, e cila heq barrierat për të pasur një marrëdhënie personale me Atin tonë Qiellor përmes pendimit dhe besimit në Zot.

3. Adhurimi i Perëndisë dhe lutja (Gjoni 4:23)

Adhurimi është t’i atribuosh dhe të përqafosh atributet e vërteta të Zotit, si në bashkësi ashtu edhe individualisht, dhe pastaj të jetosh në përputhje me rrethanat. Ne përpiqemi të praktikojmë praninë e Perëndisë dhe konsiderojmë lutjen prioritetin tonë të parë, duke kërkuar ta njohim Atë dhe të bëjmë vullnetin e tij. Ne nuk përpiqemi të manipulojmë Zotin apo për ta bindur Atë për këndvështrimin tonë. Ne dëshirojmë të jemi në rrugën që Ai ka zgjedhur për ne dhe zgjedhim të identifikohemi me Jezusin kur tha: “Mos u bëftë vullneti im, por u bëftë vullneti Yt.” Ne përpiqemi të qartësojmë gjithçka që bëjmë në lutje, duke mos i kërkuar Perëndisë të bekojë planet tona, por duke iu nënshtruar planeve të tij siç përcaktohen në lutje. Ne besojmë se udhëzimi i Palit te Efesianëve 6 mbi armaturën e Perëndisë përfundon me këshillën për të gjithë besimtarët që të luten në çdo kohë në Frymë. Lutjet që Perëndia, Fryma e Shenjtë na nxit të lutemi, janë lutjet që Perëndia u përgjigjet. Zoti përdor lutje të tilla për të përmbushur punën e tij nëpërmjet nesh.

4. Uniteti i Besimtarëve (Gjoni 17:20-23)

Ne i shërbejmë të vetmit Perëndi të vërtetë që shfaqet si At, Bir dhe Fryma e Shenjtë. Uniteti i Hyjnisë shërben si model për të gjitha marrëdhëniet. Ne punojmë për të ruajtur unitetin e Frymës në lidhjen e paqes (Efesianëve 4:3). Atje ku Satani punon për të përçarë mendjet, martesat dhe shërbesat tona, FICMA punon për njëshmërinë e mendjes, martesës dhe shërbimit si paqebërës (Mateu 5:9).

5. Identiteti ynë në Krishtin (Gjoni 1:12)

Ata që e vendosin besimin e tyre te Krishti janë fëmijë të Perëndisë. Ata nuk janë më “në Adamin”, ata janë shpirtërisht të gjallë “në Krishtin”. Të jesh shpirtërisht i gjallë do të thotë që shpirtrat tanë janë në bashkësi me Zotin. Të krishterët janë krijesa të reja në Krishtin (2 Korintasve 5:17), dhe ata nuk janë më “në mish”, por mund të ecin pas ose sipas mishit (Romakëve 8:11). Ata që nuk janë ende të krishterë nuk kanë as praninë e Zotit në jetët e tyre dhe as njohjen e rrugëve të tij, rrjedhimisht mendjet e tyre kanë qenë programuar për të jetuar të pavarur nga Zoti. Shpëtimi nuk sjell rinovim të menjëhershëm të mendjeve tona, kjo është arsyeja pse Apostulli Pal na paralajmëron të mos konformohemi me këtë botë, por të transformohemi me anë të ripërtëritjes së mendjeve tona (Romakëve 12:2). Ne besojmë se Shkrimi i identifikon të gjithë besimtarët si shenjtorë dhe jo mëkatarë, gjë që nuk pasqyron domosdoshmërisht pjekurinë tonë, por vetëm pozicionin tonë në Krishtin. Të gjithë të krishterët janë identifikuar me Krishtin në vdekjen e tij (Romakëve 6:3; Galatasve 2:20), në varrimin e tij (Romakëve 6:4), në ringjalljen e tij (Romakëve 6:5,8,11), në ringjalljen e tij (Efesianëve 2:6), në jetën e tij (Romakëve 5:10,11), në fuqinë e tij (Efesianëve 1:19,20) dhe në trashëgiminë e tij (Romakëve 8:16,17; Efesianëve 1:11,12).

6. Një botëkuptim i ekuilibruar biblik (Efesianëve 6:10-20)

Ne e njohim realitetin e botës shpirtërore dhe kërkojmë të mbushemi dhe të udhëhiqemi nga Fryma e Shenjtë. Ne e kuptojmë se armiqtë e shenjtërimit tonë janë bota, mishi dhe djalli. Ekziston një betejë shpirtërore e tanishme midis së mirës dhe së keqes, midis mbretërisë së Perëndisë dhe mbretërisë së errësirës, midis Frymës të së vërtetës, dhe babait të gënjeshtrës, midis profetëve të vërtetë dhe profetëve të rremë, që u bëjnë thirrje të krishterëve të kenë një themel të fortë biblik, të ushtrojnë aftësi dalluese dhe të ruajnë fokusin e tyre te Krishti. Ne nuk luftojmë me mishin e gjakun, por me sundimtarët shpirtërorë dhe autoritetet e kësaj errësire të tanishme duke besuar që ato u çarmatosën (Kolosianëve 2:15). Ne e kuptojmë se kjo betejë është më shumë një përplasje e së vërtetës se një përplasje fuqie, përderisa djalli tashmë është mposhtur.

7. Një përgjigje gjithëpërfshirëse për problemet e jetës (Mateu 6:19-34)

Ne përpiqemi të shmangim përgjigjet e thjeshta që trajtojnë vetëm një dimension të jetës dhe përpiqemi të marrim parasysh funksionimin e duhur të trupave, frymëve dhe shpirtrave tona. Së pari, ne mësojmë nevojat për një ekuilibër të pushimit, stërvitjes dhe dietës, dhe respektojmë rolin që mjekësia dhe medikamentet luajnë në shërimin dhe mirëmbajtjen e trupit. Së dyti, ne pranojmë sëmundjet psikosomatike dhe besojmë se nevojat emocionale mund të plotësohen në Krishtin dhe kërkojmë të zgjidhin problemet e frikës, ankthit, sulmeve të panikut, depresionit dhe varësisë. Së treti, ne marrim parasysh komponentin shpirtëror për të gjitha problemet, të cilat përfshijnë domosdoshmërinë për të qenë të lidhur me Zotin dhe nevojën për t’iu larguar kurtheve të djallit. Ne kemi një Zot që merret me gjithë njerëzimin, dhe merr parasysh gjithë realitetin, gjatë gjithë kohës, dhe ne e kërkojmë Atë dhe mbretërinë e tij së pari.

8. Balancimi i sovranitetit të Perëndisë dhe përgjegjësisë së njerëzimit (1 Korintasve 3:4-9)

Ne nuk mund t’i kërkojmë Perëndisë të bëjë për ne atë që Ai ka zbuluar se është përgjegjësia jonë, dhe ne nuk mund të bëjmë për veten tonë atë që vetëm Zoti mund të bëjë. Çdo përpjekje e një personi për të ndihmuar një tjetër duhet ta bëjë këtë me të kuptuarit se Zoti është gjithashtu i pranishëm dhe atje është një rol që Zoti dhe vetëm Zoti mund ta luajë në jetën e secilit prej nesh. Vetëm Zoti mund të lirojë një rob dhe të lidhë personin me zemër të thyer. Pra, ne kërkojmë të krijojmë metodat tona të shërbesës me vetëdijen për gjithëpraninë e Zotit, gjithëdijshmërinë dhe plotfuqishmërinë e tij. Ne gjithashtu kërkojmë të kuptojmë marrëdhënien e ndjeshme që ekziston ndërmjet inkurajuesit dhe kërkuesit duke i ndihmuar ata të kuptojnë përgjegjësinë e tyre. Si pajtues dhe inkurajues ne gjithashtu varemi nga Zoti dhe shmangim të qenit mundësuesit, bashkë-vartësit dhe shpëtimtarët, gjë që minon nevojën e kërkuesve për të qenë përgjegjës për qëndrimet dhe veprimet e tyre.

9. Njohuria e Vullnetit të Perëndisë (1 Thesalonikasve 4:3)

Ne besojmë se Zoti do t’i udhëzojë të gjithë ata që kërkojnë ta ndjekin Atë, gjë që është një concept ndryshe nga njohja e vullnetit të Zotit. Vullneti i Zotit për jetën tonë është shenjtërimi ynë, d.m.th ne përshtatemi me imazhin e tij. Qëllimi i mësimit tonë është dashuria (1 Timoteut 1:5), që është karakteri i Perëndisë (1 Gjonit 4:16), dhe jo njohuria që e bën njeriun arrogant (1 Korintasve 8:1). Perëndia nuk po përpiqet të zgjerojë mendjet tona; Ai po përpiqet të zgjerojë zemrat tona që të jemi si ai. Mund të kemi dituri dhe të jemi arrogantë, por ne nuk mund të njohim Zotin dhe sërish të jemi arrogantë. Qëllimi ynë është të njohim Zotin dhe të bëhemi si ai (Filipianëve 3:8-14), në mënyrë që të tjerët të dinë se ne jemi shërbëtorë të Perëndisë, për shkak të dashurisë së tij që po shkëlqen përmes nesh.

10. Hiri i Perëndisë (2 Korintasve 3:5,6)

Ne besojmë se jemi shërbëtorë të një besëlidhjeje të re; sepse ligji vret, por Fryma jep jetë. Hiri nuk është as legalizëm, as liçencë. Ne nuk mund të zbatonim ligjin me anë të ligjit, por ne mund të jetojmë një jetë të drejtë, nëse e bëjmë këtë me anë të besimit, sipas asaj që thotë Perëndia që është e vërtetë dhe duke e bërë këtë përmes fuqisë së tij dhe jo me forcën dhe burimet tona. Një pjesë e qëllimit tonë është të ndihmojmë të krishterët dhe shërbesat e tyre që të largohen nga një program i orientuar ndaj veprave dhe t’i drejtohen një programi të orientuar nga hiri dhe besimi.  Strategjitë biblike dhe programet nuk do të funksionojnë nëse nuk fuqizohen nga jeta e Perëndisë, sepse veçmas, pa Krishtin nuk mund të bëjmë asgjë me pasoja të qëndrueshme (Gjoni 15:5). Ne japim fryt, nëse qëndrojmë në Krishtin; kështu ne do të japim fryt. Duke shërbyer hirin do të thotë gjithashtu që ne nuk vendosim një çmim në shërbimin tonë ose nuk ngarkojmë një tarifë për shërbesat e lirisë.

11. Udhëheqja e shërbëtorëve (Mateu 20:20-28)

Ne nuk e marrim vlerën tonë nga titujt, gradat, dhuratat ose pozitat kishtare. Ne përpiqemi të jemi domethënës dhe të sigurt në Krishtin, dhe jo të zotërojmë mbi të tjerët (1 Pjetrit 5:1-11). Kualifikimet për të qenë një udhëheqës shpirtëror (1 Timoteut 3:1-13; Titit 1:6-9) janë të gjitha të lidhura me karakterin hyjnor. Si udhëheqës shërbëtorë ne zgjedhim të ecim në dritë dhe t’i themi të vërtetën njëri-tjetrit në dashuri. Ne duam që çdo i krishterë të arrijë potencialin më të lartë dhe të përdorë talentet dhe dhuntitë për të lavdëruar Perëndinë dhe për të ngritur të tjerët. Është qëllimi i FICMA-së për të fuqizuar popullin e Zotit duke i ndihmuar ata të kuptojnë se kush janë në Krishtin, duke u mundësuar atyre të jenë gjithçka që Perëndia ka dashur të jenë, kështu që ata do të jenë të aftë për të bërë gjithçka me anë të Krishtit që i forcon (Filipianëve 4:13).

12. Integriteti dhe autenticiteti

Integriteti shpirtëror dhe autenticiteti janë më të rëndësishme se njohja dhe ndikimi i perceptuar. Ne besojmë se rendi i duhur është që të kemi pjekuri përpara shërbesës, karakter para karrierës, dhe të qenit përpara të bërit. Kush jemi ne është më i rëndësishëm se çfarë ne bëjmë, dhe ne kurrë nuk duhet të komprometojmë veten ose mesazhin tonë për të fituar miratimin e të tjerëve. Prandaj, punës së Zotit të bërë sipas mënyrës së Perëndisë nuk do t’i mungojë kurrë mbështetja e tij ne nuk pajtohemi me metodat e kësaj bote të mbledhjes së fondeve, ekzagjerimit, reklamimit, pretendimeve false, shfrytëzimit dhe vetëpromovimit. Fokusi ynë është të rritemi në pjekurinë tonë, të sjellim qartësi, korrektësi dhe ekuilibër në mesazhin tonë dhe të lejojmë Zotin të zgjerojë shërbimin tonë.